Multiworld.pl

Zaczęło się od tego, że mój kumpel, który studiuje psychologię, musiał przeprowadzić na kimś test IQ w ramach projektu na uczelnię. Otóż co się okazało, zanim zadzwonił do mnie, wszyscy mu odmawiali. Założę się, że każdemu z nas wydaje się, że jest inteligentniejszy przynajmniej od swoich najbliższych znajomych, jednak poznanie granic swoich możliwości może napawać strachem. Pytanie, boicie się testów IQ? Tym bardziej jeśli wasz wynik mogłyby poznać inne osoby? A co jeśli okazałoby się, że wasze IQ jest miarę niskie lub średnie?

Testy IQ mają bardzo mało wspólnego z rzeczywistą inteligencją człowieka, od zawsze traktowałem je jak coś z półki wróżb i przepowiedni. Odpowiadając więc na pytanie - nie, absolutnie nie boję się wyniku takiego testu, byłby on w najlepszym przypadku powodem do pośmiania się ze znajomymi :]

Ja też się nie boję takich testów.

Jeśli już patrzę na nie co zrobić żeby mieć lepszy wynik :P

Sam test IQ jest dobry do sprawdzania jak człowiek sobie radzi z zadaniami związanymi z geometria i matematyką ogólnie.

Pamiętając ogólnonarodowy test, jestem gupi na 106 punktów :P

Tak jak pisze Nord, testy IQ potwierdzają tylko cząstkę inteligencji. A przecież mamy jeszcze inteligencję społeczną, inteligencję emocjonalną... mamy koordynację ruchową. Masę innych zdolności w których nie szuka się figury nie pasującej do 3 pozostałych, a mających silny związek z tym co siedzi w naszych głowach.

Testy IQ są fajne jako zagadki logiczne i jako takie lubię je rozwiązywać. Nie wiem, czy podszedłbym do nich jednak tak beztrosko gdyby proponował mi je jakiś znajomy. Zabawy, zabawami, ale jeśli obawiałbym się, że przy każdej rozmowie ze znajomymi będzie mi wypominał 'ej, ale przecież Ty masz 80 IQ', to dwa razy pomyślałbym przed podjęciem takiego testu.

Gdyby na prawdę istniała metoda zmierzenia inteligencji (nawet tylko inteligencji racjonalnej) to tym bardziej nie chciałbym, by znali ją moi znajomi. Nie uważam przy tym, że jestem inteligentniejszy od nich wszystkich, ale znajomość IQ mojego (a dokładniej znajomość różnicy między IQ moim a ich) tworzyłaby między nami niepotrzebne bariery. Niezależnie czy jestem od tej osoby 'głupszy' czy też 'bystrzejszy' - rośnie między nami dystans, jeśli mamy to napisane na kartce.

W powyższym argumencie nie jest ważne tak na prawdę to, czy test na prawdę określa nasze IQ, tylko jak bardzo ta druga osoba w niego wierzy. Rozumiem, że osoba studiująca psychologię, podejmująca się przeprowadzenia takiego testu, nie może uważać otrzymanego przez siebie wyniku jako zupełnie nieistotnego. W większości wypadków wydaje mi się, że nie będzie również potrafiła całkowicie zdystansować się od otrzymanych wyników. Jaki wynik otrzymałeś, Windu? Bo sądzę, że niezależnie od tego z czym wszyscy się na razie zgodziliśmy, Twój rozmówca gdzieś tam w kąciku umysłu będzie Cię pewnie teraz uważał za nieco inteligentniejszego / głupszego niż do tej pory (abstrahując od tego, że będzie pozytywniej Cię oceniał, bo zgodziłeś się oddać mu przysługę).

W sytuacji, w której postawiony był Windu, również zgodziłbym się na test. Byłbym jednak daleki od opinii, że znajomość tego wyniku przez któregoś z moich znajomych nie będzie miała choć minimalnego wpływu na nasze relacje.

Mam Ci podać Crow wynik abyś się mógł ode mnie zdystansować? : P Kumpel, który robił test, uważa, że mierzy on tylko sztuczny twór jakim jest inteligencja, a do czego czym ona jest sami psychologowie nie mogą się do końca zgodzić.

A ja ostatnio szukałam sobie jakichś testów IQ online ale wszystko co jest to albo płatne od razu, albo niby darmowe i jesli chce się poznać wynik trzeba przelać stosowną kwotę :/
Ja testy IQ traktuje jak horoskopy - są fajne i miło się je rozwiązuje, aczkolwiek nie sądze by były 100% miarodajne. Od tego jak nam pójdzie test IQ mają rowniez znaczenie czynniki codzienne (poziom zmeczenia, stres, skupienie tudzież jego brak).
Z tych testów co pamiętam, że robiłam (dosc dawno juz) wychodziły mi różne wyniki - raz 90, czasem 110 innym razem 120.

Testem naszego IQ jest samo życie, jeśli nie grzeszysz inteligencją w najgorszym wypadku skończysz jako kandydat do nagrody Darwina w najlepszym zostaniesz życiowym nieudacznikiem i połamańcem ( odliczam tutaj wypadki na które nie masz wpływu )

Ewolucja już dowiodła, że rżnąć głupa (dosłownie i w przenośni) przynosi sukces reprodukcyjny, a inteligencja nie jest w cale jej priorytetem. Nie każdy musi rozwiązywać równania różniczkowe, nie każdy musi robić 100 m w 9 sekund, a przy najmniej nie każdy ma genetyczne skłonności by to łatwo osiągnąć.

A ci co siedzą w jaskiniach jak reszta facetów poluje, ma zwierzynę pod nosem ;]